Een les in liefdadigheid
,,Ik (Seyss) richt hierbij op: de stichting Winterhulp Nederland”, proclameerde eind October 1940 de Rijkscommissaris. Maar al zwetste men over „naastenliefde” en „neutraliteit” om dit brok nazi-propaganda voor het Nederlandsche volk aannemelijk te maken, alras liet niemand zich meer foppen. De platste chantage was noodig om althans iets uit de Nederlandsche zakken te kloppen — ondernemingen kregen brandbrieven, die met belastingaanslagen gelijk stonden, met lijsten kwamen de collectanten huis aan huis. Het Nederlandsche publiek bleek niet vatbaar voor dergelijke propaganda-trucs. Het wist maar al te goed, waar al wat ons land werkelijk noodig had, heenging.
